ΠΑΧΥΦΥΤΑ

ΚΙ ΕΣΥ ΠΟΥ ΕΚΑΝΕΣ ΠΕΤΡΑ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΚΙ ΟΜΩΣ ΧΑΙΔΕΥΕΙΣ ΤΑ ΦΥΤΑ ΚΙ ΑΝΘΙΖΟΥΝ

ΠΩΣ ΞΥΠΝΗΣΑ ΣΗΜΕΡΑ. ΤΟ ΕΝΑ ΜΑΤΙ ΜΙΚΡΟ ΤΟ ΑΛΛΟ ΜΕΓΑΛΟ ΑΜΥΓΔΑΛΩΤΟ Η ΚΟΙΛΙΑ ΜΑΥΡΗ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΧΡΥΣΟ ΤΟ ΕΝΑ ΧΕΡΙ ΝΑ ΣΕΡΝΕΤΑΙ ΤΟ ΑΛΛΟ ΑΤΡΟΦΙΚΟ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΩΝ ΠΟΔΙΩΝ ΚΥΜΑΤΑ ΙΑΠΩΝΙΚΑ ΤΑ ΔΑΧΤΥΛΑ ΤΩΝ ΧΕΡΙΩΝ ΠΑΧΥΦΥΤΑ ΔΥΟ ΗΛΙΟΙ ΣΤΑ ΓΟΝΑΤΑ ΜΕ ΤΟ ΑΤΡΟΦΙΚΟ ΧΕΡΙ ΚΡΑΤΑΩ ΤΗΝ ΚΑΡΔΙΑ ΜΟΥ ΟΧΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΚΑΡΔΙΑ

ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΑΓΟΙ ΛΙΩΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΘΑ ΛΙΩΣΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ ΜΙΑ ΕΚΚΡΕΜΟΤΗΤΑ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΟΙ ΠΑΓΟΙ ΛΙΩΝΟΥΝ ΤΩΡΑ ΘΑ ΛΙΩΣΟΥΝ ΚΙ ΑΥΤΑ ΤΑ ΠΑΓΩΜΕΝΑ ΚΟΡΜΙΑ ΘΑ ΓΙΝΟΥΝ ΕΝΑ ΜΕ ΤΟ ΧΩΜΑ ΞΑΝΑ

ΠΑΡΟΛΗ ΤΗΝ ΠΡΟΣΠΑΘΕΙΑ ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ ΜΟΝΟ ΕΝΑ ΠΑΓΩΜΕΝΟ ΑΥΓΟ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑ ΑΛΛΟΙ ΕΙΠΑΝ ΟΤΙ ΧΡΕΙΑΣΤΗΚΕ ΚΡΥΟ ΠΟΛΥ ΚΑΙ ΑΕΡΑΣ ΑΛΛΑ ΕΚΕΙΝΗ ΜΟΝΟ ΧΤΥΠΙΟΤΑΝ ΑΠ' ΤΑ ΚΥΜΑΤΑ ΗΤΑΝ Η ΜΟΝΗ ΠΟΥ ΗΞΕΡΕ ΤΗ ΘΛΙΨΗ ΠΑΓΩΜΕΝΗ ΠΟΥ ΤΑ ΦΥΤΑ ΔΑΚΡΥΖΑΝ

ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΟΤΑΝ ΧΤΥΠΑΕΙ ΤΟ ΚΟΥΔΟΥΝΙ ΣΚΕΦΤΟΜΑΙ ΠΑΛΙ ΚΑΠΟΙΟΣ ΕΦΥΓΕ ΑΝΤΙ ΠΩΣ ΗΡΘΕ ΚΑΙ Η ΑΛΗΘΕΙΑ ΕΙΝΑΙ ΠΩΣ ΕΧΕΙ ΚΑΙΡΟ ΝΑ ΜΑΣ ΕΠΙΣΚΕΦΤΕΙ ΚΑΙ ΙΣΩΣ ΝΑ ΜΑΣ ΕΛΕΙΨΕ ΓΙΑΤΙ ΑΠΟ ΤΟΤΕ ΘΥΜΟΜΑΣΤΕ ΚΑΙ ΑΓΑΠΗΣΑΜΕ ΤΗ ΣΙΩΠΗ ΤΩΝ ΦΥΤΩΝ ΞΑΝΑ

ΣΤΗΝ ΑΓΚΑΛΙΑ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ ΤΟΥ ΘΕΟΥ. ΚΙ ΟΤΑΝ ΣΕ ΕΙΔΑ ΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΟΔΙΑ ΕΞΕΙΧΑΝ ΣΤΟΝ ΤΑΦΟ ΟΛΟΣ ΠΙΑ ΧΩΜΑ ΚΑΙ ΝΕΡΟ ΟΛΟΚΛΗΡΟΣ ΛΑΣΠΗ ΜΕ ΜΑΤΙΑ ΜΕΓΑΛΑ ΠΟΥ ΕΙΜΑΙ ΜΕ ΡΩΤΗΣΕΣ ΣΤΟ ΟΝΕΙΡΟ

ΚΟΝΤΡΑ ΣΤΙΣ ΠΡΟΒΛΕΨΕΙΣ ΣΤΗΝ ΕΡΗΜΙΑ ΣΤΟ ΛΙΟΠΥΡΙ ΣΤΗΝ ΞΗΡΑΣΙΑ ΑΝΘΙΣΕ Η ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ ΚΑΙ Η ΖΩΗ ΣΟΥ ΟΛΟΚΛΗΡΗ ΜΕΤΑ ΤΟ ΘΑΝΑΤΟ ΣΟΥ ΤΑ ΛΟΥΛΟΥΔΙΑ ΣΤΟ ΠΑΝΩ ΧΩΜΑ ΚΙ ΕΣΥ ΣΤΟ ΚΑΤΩ ΠΙΟ ΖΩΝΤΑΝΟΙ ΚΑΙ ΑΠ' ΟΤΑΝ ΣΤΗ ΖΩΗ ΑΝΑΜΕΣΑ ΠΟΣΟ ΣΟΥ ΠΑΝΕ ΤΑΦΥΤΑ

ΚΑΙ ΤΩΡΑ ΠΟΥ ΝΑ ΦΥΤΕΨΟΥΜΕ ΤΗΝ ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΑ. ΕΝΑΝ ΤΑΦΟ ΠΟΥ ΕΙΧΑΜΕ ΚΙ ΑΥΤΟΝ ΜΑΣ ΤΟΝ ΧΑΛΑΣΑΝΕ ΕΝΑ ΚΟΜΜΑΤΙ ΓΗΣ ΜΙΑ ΚΑΠΟΙΑ ΣΙΓΟΥΡΙΑ